برای روز میلاد تن خود … منه آشفته رو تنها نزاری

دیشب سرمو که گذاشتم رو بالش ، این ترانه سیاوش قمیشی نمیدونم به چه مناسبت و به چه دلیلی هجوم آورد به مغزم :d
اولش که مهم نبود، یاد یک آهنگی افتاده بودم که یک زمانی خوشم میومد. با خودم زمزمه میکردم و همه چیز رو به راه بود. بدبختی از اونجایی شروع شد که دیدم حدود یک ساعتی گذشته ولی آهنگه هنوز داره تو مخیله پخش میشه.مثلا اومدیم بخوابیم هااا . این طوری که نمیشه. ولی مگه ول میکرد. دیگه اعصابم هم خورد شده بود، ولی هیچ کنترلی روی ذهنم نداشتم. اصلا انگار صاحب این کله صاحب مرده من نیستم. ول کن نبود، حتی اون قسمتهایی که شعرش یادم نبود آهنگش پخش میشد .

صبح که بیدار شدم یاد دیشب افتادم ، خوبه پس بالاخره یه جایی تموم شده بود:d.

پ.ن: تصمیم داشتم فقط مطالب و شعرهایی رو که دوست داشتم اینجا بنویسم، ولی خوب دیگه...